ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΓΑΛΕΙΟΥΣ ΜΑΣ ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΡΕΥΜΑ! ΟΛΗ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΧΩΡΑ ΣΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΞΥΛΙΝΟΥΣ ΑΡΓΑΛΕΙΟΥΣ, ΧΕΙΡΟΚΙΝΗΤΑ, ΜΕ «ΜΥΪΚΗ» ΕΝΕΡΓΕΙΑ…
Στο μαγικό κόσμο της υφαντικής χρησιμοποιούνται δύο τύποι αργαλειών. Ο κάθετος και ο οριζόντιος.
Εμείς, στη LOOM%, χρησιμοποιούμε τον οριζόντιο αργαλειό για τις δημιουργίες μας. Το στήσιμο του αργαλειού είναι μια δύσκολη διαδικασία, γιατί απαιτεί σταθερότητα και τέλειο ζύγισμα, ώστε να μην μετατοπίζεται από τις κινήσεις της υφάντρας. Από τη στιγμή, λοιπόν, που θα στηθεί σωστά ο αργαλειός και θα τοποθετηθούν με ακρίβεια όλα τα επιμέρους εξαρτήματα, προστίθεται το στημόνι και ο αργαλειός είναι έτοιμος να ξεκινήσει τη διαδικασία ύφανσης του υφαδιού. Ο τρόπος, με τον οποίο περνούν οι κλωστές από τα 4 τελάρα και κατόπιν στο χτένι, είναι μαγικός και μόνο εάν κάποιος αντικρίσει την όλη διαδικασία από κοντά, μπορεί να καταλάβει επακριβώς τι εννοούμε. Έχοντας καταλήξει στο σχέδιο της αρεσκείας μας, επιλέγουμε τα υφάδια και τα τοποθετούμε στα μασούρια, αλλά και στα κουβαράκια για να δημιουργήσουμε το κέντημά μας. Κατόπιν, εγκαθιστούμε στο μασούρι το υφάδι, που θα μας φτιάξει τον καμβά, πάνω στον οποίο κεντάμε το σχέδιό μας. Κάθε πατήθρα πάνω, στην οποία δουλεύουμε, αντιστοιχεί σε ένα από τα τελάρα, έτσι ώστε – με το πάτημα της εκάστοτε πατήθρας – να ανοίξουν οι κλωστές για να δημιουργήσουν την ύφανση, που επιθυμούμε. Αφού ολοκληρωθεί η διαδικασία της ύφανσης του κεντήματος, κόβουμε το υφαντό μας, το οποίο πλέον είναι έτοιμο να γίνει μια ξεχωριστή δημιουργία.
ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΒΑΜΒΑΚΙ, 100% ΑΓΝΟ ΠΑΡΘΕΝΟ ΜΑΛΛΙ
ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΜΕΤΑΞΙ.
ΕΠΙΣΗΣ, ΤΑ ΔΕΡΜΑΤΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΧΝΑ ΚΟΣΜΟΥΝ ΤΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ 100% ΓΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ.
Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΥΦΑΝΤΙΚΗΣ
ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ.
Ειδικά στην Ελλάδα, το πλήθος των πέτρινων σφονδυλίων, που έφεραν στο φως οι αρχαιολογικές ανασκαφές, μαρτυρά τη διάδοσή της από την εποχή της νεολιθικής περιόδου.
Ο μύθος δε θέλει τη θεά Αθηνά να έχει εφεύρει τον αργαλειό και να θεωρείται προστάτιδα της υφαντικής. Μάλιστα, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει καλύτερη υφάντρα από αυτήν, μεταμόρφωσε σε αράχνη την κόρη ενός βαφέα από την αρχαία Ιωνία, που τόλμησε να παινευτεί ότι τη συναγωνίζεται στην τεχνική. Η μητέρα όλων των τεχνών, όπως τη χαρακτήρισε εύστοχα ο κορυφαίος Γερμανός καθηγητής της αρχιτεκτονικής, Γκόντφριντ Ζέμπερ, επηρέασε με την πάροδο του χρόνου – στο μέγιστο βαθμό – τους τύπους, τα σύμβολα, αλλά και τα χρώματα σε όλες τις τέχνες! Επομένως, πρόκειται για τον ακρογωνιαίο λίθο του πολιτισμού και της παράδοσης, για μία αλυσίδα, που ουσιαστικά συνδέει τις γενιές μεταξύ τους! Για την αποφυγή λάθος συμπερασμάτων διευκρινίζουμε ότι παράδοση δε σημαίνει οπισθοδρόμηση, ούτε αποσυνδέεται από την πρόοδο. Αντιθέτως, η παράδοση εξελίσσεται βιώνοντας τις τρεις διαστάσεις του χρόνου (παρελθόν – παρόν – μέλλον) και συνδέεται με τα στοιχεία εκείνα, που έχουν τη δυνατότητα να επιζήσουν κατά την πάροδο του χρόνου. Έτσι, με την παράδοση διατηρούμε αυτό που έχουμε από το παρελθόν μας και προσθέτουμε αυτό που δημιουργούμε καθημερινά. Με τη δημιουργία του υφάσματος, ο άνθρωπος θέλησε σε πρώτη φάση να καλύψει τις βασικές του ανάγκες σε ένδυση.
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΥΦΑΝΤΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΜΙΑ ΑΛΥΣΙΔΑ, ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ!
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ,
ΠΟΥ ΚΟΣΜΟΥΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΥΦΑΝΤΑ,
ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ, ΡΙΓΕΣ, ΣΧΗΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΦΥΤΩΝ, ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ.
ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΜΑΣ, ΣΥΝΔΥΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΜΟΤΙΒΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ΜΕΝΟΝΤΑΣ, ΟΜΩΣ, ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΥΦΑΝΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.
